Ο ρόλος των Νέων Τεχνολογιών στη Φυσική Αγωγή
Πολυδωρόπουλος Κων/νος, Κάμτσιος Σπυρίδων
Οι Νέες Τεχνολογίες και η Διδασκαλία της Φυσικής Αγωγής
(Απόστολος Σίσκος & Παναγιώτης Αντωνίου)
Περίληψη
Οι νέες τεχνολογίες έχουν εισχωρήσει σε όλους τους τομείς της ανθρώπινης δραστηριότητας και φυσικά και στην επιστήμη της φυσικής αγωγής. Είναι πλέον απαραίτητο βοήθημα για τον καθηγητή φυσικής αγωγής και μπορούν να επηρεάσουν τον τρόπο διδασκαλίας, αλλά και το αποτέλεσμα της μάθησης. Στην παρούσα βιβλιογραφική ανασκόπηση φάνηκε ότι η μάθηση με τη βοήθεια των νέων τεχνολογιών αποτελεί μια ισάξια εναλλακτική μέθοδο διδασκαλίας, σε σχέση με την παραδοσιακή μέθοδο, καθιστώντας την ένα χρήσιμο εργαλείο στα χέρια του καθηγητή φυσικής αγωγής. Συμπερασματικά η φυσική αγωγή, είτε αναφέρεται στο σχολείο, είτε στην προπόνηση αθλητών, μπορεί να ωφεληθεί από τη χρήση και την ενσωμάτωση των νέων τεχνολογιών στην εκπαιδευτική διαδικασία.
Λέξεις κλειδιά : Νέες τεχνολογίες, πολυμέσα, πολυμεσικές εφαρμογές, λογισμικό, φυσική αγωγή, ηλεκτρονικός υπολογιστής.
The Role of New Technologies on Physical Education
Summary
New technologies have intruded in every field of human activity and of course in the science of physical education. It is already a necessary tool for the teacher of physical education and they can affect not only the way of teaching, but the result of learning as well. At the present bibliographic review, it has been shown that the learning with the help of new technologies is an equivalent method of teaching, in velation with the traditional method, making it a useful tool to the hands of the physical education teacher. As a result, physical education whether it refers to school, or to athletes’ training, can be benefited from the use as well as the embodying of new technologies to the educational process.
Key words : New technologies, multimedia, multimedia adaptation, software, physical education, computer.
Ο ρόλος των Νέων Τεχνολογιών στη Φυσική Αγωγή.
Οι νέες τεχνολογίες έχουν τα τελευταία χρόνια διεισδύσει σε όλους τους τομείς της ανθρώπινης δραστηριότητας και προβάλλουν ως ένα πολλά υποσχόμενο δυναμικό τεχνολογικό εργαλείο. Λίγοι μπορούν να ισχυριστούν σήμερα ότι αγνοούν εντελώς την ύπαρξή τους, ακόμη και αν γνωρίζουν ελάχιστα για τους τρόπους αξιοποίησης, τις δυνατότητες και τις ευκαιρίες που παρέχουν.
Ο ηλεκτρονικός υπολογιστής, η κυριότερη έκφραση των νέων τεχνολογιών, έχει εισχωρήσει σε όλους τους τομείς της επιστήμης και κάθε άλλης παραγωγικής δραστηριότητας, συμβάλλοντας έτσι, με άμεσο και έμμεσο τρόπο, στην ίδια τη ραγδαία εξέλιξή τους. Είναι προφανές πως οι κοινωνικές επιπτώσεις από τη νέα αυτή παραγωγική δύναμη είναι σημαντικές, σύνθετες και, ως ένα σημείο, απρόβλεπτες (Ρές Γ, 2004). Ο υπολογιστής έχει και μια σημαντική παρουσία στην επιστήμη της φυσικής αγωγής. Ο ηλεκτρονικός υπολογιστής μπορεί να επεξεργαστεί πολύ γρήγορα μεγάλο όγκο δεδομένων και να συνδυάσει πολλά μέσα. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν πίνακας, σα διαφανοσκόπιο, σα βίντεο, σαν κασετόφωνο ή σαν συνδυασμός όλων αυτών. Είναι δυνατόν να χρησιμοποιηθεί όχι μόνο ως ένα εποπτικό μέσο διδασκαλίας, αλλά και ως ένα δυναμικό εργαλείο γνωστικής ανάπτυξης. Τα ποικίλα χαρακτηριστικά του (αλληλεπιδραστικότητα, πολλαπλές και ευέλικτες αναπαραστάσεις της πληροφορίας, μοντελοποιήσεις, αξιοποίηση της τεχνολογίας των πολυμέσων και του δικτύου επικοινωνίας), παρέχουν ενδιαφέρουσες δυνατότητες για τη συγκρότηση ενός γόνιμου και προωθημένου μαθησιακού περιβάλλοντος το οποίο, με την κατάλληλη διαμεσολάβηση του εκπαιδευτικού, καθηγητή φυσικής αγωγής, ή προπονητή, είναι δυνατό να λειτουργήσει ενισχυτικά στη βελτίωση των επικοινωνιακών και μαθησιακών παραμέτρων της εκπαιδευτικής διαδικασίας (Εμβαλιώτης, 2002).
Ένα άλλο χαρακτηριστικό του ηλεκτρονικού υπολογιστή είναι ότι δίνει τη δυνατότητα να έχουμε πληροφορία οποιουδήποτε τύπου τη στιγμή που τη θέλουμε και ότι μπορεί να εκμεταλλεύεται ταυτόχρονα πολλά συστήματα συμβόλων (κείμενο, ήχος, εικόνα, βίντεο, τρισδιάστατη αναπαράσταση) κατά επιλογή (Ρές, 2004).
Σύμφωνα με δεδομένα ερευνητικών μελετών (Papert, 1993), οι υπολογιστές παρουσιάζουν πολλές εκπαιδευτικές δυνατότητες και κάνουν τη μάθηση πιο ενδιαφέρουσα και διασκεδαστική, παρουσιάζουν τα γεγονότα και τις πληροφορίες με πολλαπλό τρόπο, τονίζουν τον ενεργητικό ρόλο του εκπαιδευόμενου στη διαδικασία της μάθησης, εξατομικεύουν τη διαδικασία και παρέχουν την κατάλληλη ανατροφοδότηση σε σύντομο χρονικό διάστημα, παρέχουν τον έλεγχο της διαδικασίας είτε στον εκπαιδευτή, είτε στον εκπαιδευόμενο, ή τον κρατούν οι ίδιοι, συνδέουν τη μαθησιακή δραστηριότητα με την καθημερινή ζωή, δημιουργούν ποιοτικότερες συνθήκες συνεργατικής μάθησης, και υπογραμμίζουν το διευκολυντικό, συντονιστικό και διαμεσολαβητικό ρόλο του εκπαιδευτικού στη μαθησιακή διαδικασία (Ρές, 2004).
Οι νέες τεχνολογίες και ο ηλεκτρονικός υπολογιστής μπορούν να χρησιμοποιηθούν από το δάσκαλο, τον καθηγητή φυσικής αγωγής, τον προπονητή ως γνωστικό και διερευνητικό εργαλείο (αλληλεπιδραστικά πολυμέσα, προσομοιώσεις, εκπαιδευτικά παιχνίδια), ως εποπτικό μέσο, ως εργαλείο επικοινωνίας (επικοινωνία με διάφορους φορείς, μεταξύ μαθητών, ψηφιακές βιβλιοθήκες), ως εργαλείο αναζήτησης πληροφοριών (on line βάσεις δεδομένων) και ως εργαλείο τεχνολογικού αλφαβητισμού (Αναστασιάδης, 2003).
Με τη χρήση των νέων τεχνολογιών ο ρόλος του εκπαιδευτικού μετεξελίσσεται στο να οργανώνει και να συντονίζει τα πολλαπλά μέσα τα οποία έχει πλέον στη διάθεσή του και να υποστηρίζει τον εκπαιδευόμενο στην ανακάλυψη της γνώσης. Εφεξής, ο δάσκαλος όλων των ειδικοτήτων, θα έχει ως πρόσθετο ρόλο να επιλέξει τα κατάλληλα προγράμματα, να οργανώσει τη χρήση τους μέσα και έξω από το περιβάλλον μάθησης, να ελέγξει τις αξιολογήσεις των μαθητών του, να εξηγήσει δύσκολα ή δυσνόητα σημεία, να παραπέμψει σε πρόσθετη συμβατική ή ηλεκτρονικά προσπελάσιμη βιβλιογραφία και γενικά θα πρέπει με κάποια μορφή συμβατικού μαθήματος να κατευθύνει και την εκμάθηση με προγράμματα (Αναστασιάδης, 2003).
Ο ρόλος του διδασκομένου μεταβάλλεται, καθώς αποκτά μεγαλύτερη ευθύνη στην επιλογή του ρυθμού, του χρόνου, του τόπου, αλλά και της μεθοδολογίας που επιλέγει, προκειμένου να προσεγγίσει κριτικά την παρεχόμενη γνώση. Το κέντρο βάρους των προσπαθειών του μετατοπίζεται από τη δυνατότητα αφομοίωσης της παρεχόμενης γνώσης, στην ανακαλυπτική και διερευνητική μάθηση (Αναστασιάδης, 2003).
