Η Φυσική Αγωγή και ο Αθλητισμός ως μια κοινωνική διαδικασία
 |
Η ανάλυση των δομών και της διαμόρφωσής τους οδηγεί στον τρόπο με τον οποίο κατασκευάζεται η εκπαιδευτική πραγματικότητα ως εξωτερική και δεσμευτική, ως μέρος του κόσμου που κατασκευάζεται από εμάς και ταυτόχρονα είναι έξω από την επιρροή μας. Ο ρόλος του σχολείου και των γνωστικών αντικειμένων διερευνώνται σε συσχετισμό με το περιεχόμενο της εκπαίδευσης και τον τρόπο που πραγματοποιούνται οι κοινωνικές αλληλεπιδράσεις μέσα στο σχολείο.
Η προσέγγιση αυτή ενσωμάτωσε εννοιολογικά σχήματα και δομές ανάλυσης και των άλλων κοινωνικών επιστημών με κοινά στοιχεία όπως:
- την αντίθεση στον φονξιοναλισμό
- την αντίληψη ότι τα άτομα είναι οι δημιουργοί της σημασίας των φαινομένων
- την έμφαση στις παραδοχές που διαγράφουν το κοινωνικό πλαίσιο
- την υιοθέτηση ερμηνευτικών μεθόδων.
Κατά τον Bernstein η κατανομή της εξουσίας και οι «αρχές κοινωνικού ελέγχου» αντανακλώνται στον τρόπο με τον οποίο μια κοινωνία «επιλέγει, ταξινομεί, κατανέμει, μεταδίδει και αξιολογεί την εκπαιδευτική γνώση που θεωρεί δημόσια». Θεωρεί την εκπαίδευση, άρα και τη φυσική αγωγή - αθλητισμός ως στοιχεία της, μηχανισμό που είναι αποτελεσματικός στο να ρυθμίζει την ταξική βάση των κοινωνικών σχέσεων. Παράλληλα πιστεύει ότι η νοοτροπία έχει ήδη διαμορφωθεί στη βάση της από το περιβάλλον της οικογένειας. Το σχολείο επομένως, με το αναλυτικό πρόγραμμα μπορεί να επιτείνει τις αξίες και την κατάλληλη νοοτροπία, αυτό όμως δε σημαίνει εσωτερίκευση και σύνθεση συγκεκριμένων προσωπικοτήτων.
Το εκπαιδευτικό σύστημα, ως σύνολο αλλά και τα επιμέρους στοιχεία του, στηρίζει και δημιουργεί την κοινωνική αναπαραγωγή. Οι μηχανισμοί που παράγουν αυτό το αποτέλεσμα καλύπτονται κάτω από την κυρίαρχη ιδεολογία της εκπαίδευσης, που παρουσιάζει το σχολείο ως ένα ουδέτερο περιβάλλον.
