Η Φυσική Αγωγή στα Ελληνικά Αναλυτικά Προγράμματα Προσχολικής Αγωγής: Μια Ιστορική Αναδρομή
(Παρασκευή Κωνσταντίνου, Ευρυδίκη Ζαχοπούλου & Ευθύμιος Κιουμουρτζόγλου)
Περίληψη
Σκοπός της παρούσης εργασίας ήταν να καταγραφεί η πορεία ένταξης του γνωστικού αντικειμένου της Φυσικής Αγωγής στα αναλυτικά προγράμματα προσχολικής εκπαίδευσης, όπως αυτά θεσπίστηκαν από την νομοθεσία του Ελληνικού Κράτους. Η ανασκόπηση των αναλυτικών προγραμμάτων αρχίζει από το 1895 όπου στηρίχτηκε νομοθετικά ο θεσμός του νηπιαγωγείου αναγνωρίζοντας και νομιμοποιώντας την ίδρυση νηπιαγωγείων ιδιωτικής πρωτοβουλίας, και καταλήγει στο Διαθεματικό Ενιαίο Πλαίσιο Προγραμμάτων Σπουδών (Δ.Ε.Π.Π.Σ.) όπως αυτό διατυπώθηκε το 2003. Διαπιστώθηκε ότι τα τρία πρώτα προγράμματα που δημιουργήθηκαν για το Ελληνικό νηπιαγωγείο (κατά τα έτη 1896, 1962 και 1980) εντάσσονται στα καλούμενα παραδοσιακά, καθώς περιέχουν κατευθυντήριες γραμμές βάσει των οποίων θα έπρεπε να ασκηθεί η αγωγή των νηπίων, ενώ τα δύο τελευταία αναλυτικά προγράμματα (κατά τα έτη 1989 και 2003) εντάσσονται στα σύγχρονα, ψυχολογικής κατεύθυνσης, καθώς οι διδακτικοί στόχοι διατυπώνονται με βάση τα πορίσματα της εξελικτικής ψυχολογίας. Από την ανασκόπηση των προαναφερθέντων αναλυτικών προγραμμάτων προκύπτει το συμπέρασμα ότι το ελληνικό κράτος διατύπωσε σε θεωρητικό επίπεδο τη συμμετοχή των νηπίων σε δραστηριότητες Φυσικής Αγωγής από το πρώτο αναλυτικό πρόγραμμα μέχρι και το Δ.Ε.Π.Π.Σ. Οι ελάχιστες ερευνητικές προσεγγίσεις που υπάρχουν, μελετούν την επίδραση παρεμβατικών προγραμμάτων φυσικής αγωγής στην επίτευξη κινητικών στόχων, όπως είναι οι ανάπτυξη των βασικών κινητικών δεξιοτήτων και η ψυχοκινητική ανάπτυξη, αλλά και την εφαρμογή κινητικών δραστηριοτήτων ως διαθεματικού εργαλείου μάθησης.
Περισσότερα...
Περίληψη
Σκοπός της παρούσης εργασίας ήταν να καταγραφεί η πορεία ένταξης του γνωστικού αντικειμένου της Φυσικής Αγωγής στα αναλυτικά προγράμματα προσχολικής εκπαίδευσης, όπως αυτά θεσπίστηκαν από την νομοθεσία του Ελληνικού Κράτους. Η ανασκόπηση των αναλυτικών προγραμμάτων αρχίζει από το 1895 όπου στηρίχτηκε νομοθετικά ο θεσμός του νηπιαγωγείου αναγνωρίζοντας και νομιμοποιώντας την ίδρυση νηπιαγωγείων ιδιωτικής πρωτοβουλίας, και καταλήγει στο Διαθεματικό Ενιαίο Πλαίσιο Προγραμμάτων Σπουδών (Δ.Ε.Π.Π.Σ.) όπως αυτό διατυπώθηκε το 2003. Διαπιστώθηκε ότι τα τρία πρώτα προγράμματα που δημιουργήθηκαν για το Ελληνικό νηπιαγωγείο (κατά τα έτη 1896, 1962 και 1980) εντάσσονται στα καλούμενα παραδοσιακά, καθώς περιέχουν κατευθυντήριες γραμμές βάσει των οποίων θα έπρεπε να ασκηθεί η αγωγή των νηπίων, ενώ τα δύο τελευταία αναλυτικά προγράμματα (κατά τα έτη 1989 και 2003) εντάσσονται στα σύγχρονα, ψυχολογικής κατεύθυνσης, καθώς οι διδακτικοί στόχοι διατυπώνονται με βάση τα πορίσματα της εξελικτικής ψυχολογίας. Από την ανασκόπηση των προαναφερθέντων αναλυτικών προγραμμάτων προκύπτει το συμπέρασμα ότι το ελληνικό κράτος διατύπωσε σε θεωρητικό επίπεδο τη συμμετοχή των νηπίων σε δραστηριότητες Φυσικής Αγωγής από το πρώτο αναλυτικό πρόγραμμα μέχρι και το Δ.Ε.Π.Π.Σ. Οι ελάχιστες ερευνητικές προσεγγίσεις που υπάρχουν, μελετούν την επίδραση παρεμβατικών προγραμμάτων φυσικής αγωγής στην επίτευξη κινητικών στόχων, όπως είναι οι ανάπτυξη των βασικών κινητικών δεξιοτήτων και η ψυχοκινητική ανάπτυξη, αλλά και την εφαρμογή κινητικών δραστηριοτήτων ως διαθεματικού εργαλείου μάθησης.
Περισσότερα...
