- Ολική ανατροπή των ορίων συνταξιοδότησης των γυναικών που απασχολούνται στο Δημόσιο
- Σύνταξη στα 65
- 100.000 έχουν θεμελιώσει δικαίωμα
Σε ολική ανατροπή των ορίων συνταξιοδότησης των γυναικών που απασχολούνται στον δημόσιο τομέα ετοιμάζεται να προχωρήσει η κυβέρνηση, χρησιμοποιώντας ως άλλοθι την επερχόμενη απόφαση του ευρωπαϊκού δικαστηρίου. Η «έξοδος» από το Δημόσιο -εκτός ειδικών περιπτώσεων- θα γίνεται στο 65ο έτος, με αποτέλεσμα την αύξηση της ηλικίας συνταξιοδότησης των γυναικών έως και 17 χρόνια!
Η απόφαση -που αναμένεται να είναι καταδικαστική- θα βγει από το ευρωπαϊκό δικαστήριο την Πέμπτη, ωστόσο η κυβέρνηση σπεύδει να καταστήσει σαφές πως θα την εφαρμόσει! Μιλώντας στη ΝΕΤ, ο υπουργός Οικονομίας Γιάννης Παπαθανασίου σημείωσε χαρακτηριστικά πως «η απόφαση του Δικαστηρίου είναι εκτελεστή και δεν σηκώνει δεύτερη κουβέντα» και προσέθεσε: «δεν μπορούμε να μην προσαρμοστούμε, αυτό είναι προφανές».
Απευθυνόμενος στις ασφαλισμένες, ο υπουργός Οικονομίας τόνισε πως «δεν πρέπει να φεύγουν πανικόβλητες», ωστόσο ουσιαστικά... ενίσχυσε την αναστάτωσή τους, επισημαίνοντας πως «κακώς βγαίνει κάποιος στη σύνταξη σήμερα στα 49».
Οι επερχόμενες αλλαγές στα όρια ηλικίας αγγίζουν τις εργαζόμενες στον δημόσιο τομέα αλλά και όσες γυναίκες απασχολούνται στον στρατό και στα σώματα ασφαλείας. Συγκεκριμένα στο επίκεντρο των αλλαγών βρίσκονται:
Οι «παλαιές ασφαλισμένες», δηλαδή όσες γυναίκες μπήκαν στην αγορά εργασίας από την 1η Ιανουαρίου 1983 έως και τις 31 Δεκεμβρίου 1992 (ασχέτως της οικογενειακής κατάστασης). Η αύξηση των ορίων ηλικίας για τη συγκεκριμένη κατηγορία δημοσίων υπαλλήλων ξεκινά από τα 5 και φτάνει τα 17 χρόνια.
Οι μητέρες ανηλίκων αλλά και οι γυναίκες που έχουν τουλάχιστον τρία παιδιά, που ασφαλίστηκαν μετά την 1η Ιανουαρίου 1993. Για τις συγκεκριμένες ασφαλισμένες η αύξηση της ηλικίας συνταξιοδότησης κυμαίνεται από 6 έως και 10 χρόνια.
Τις εξελίξεις παρακολουθούν ανήσυχες 250.000 εργαζόμενες στον δημόσιο τομέα, εκ των οποίων ωστόσο οι 100.000 έχουν θεμελιώσει δικαίωμα συνταξιοδότησης και μπορούν ανά πάσα στιγμή να αποχωρήσουν. Επομένως εκτιμάται πως άμεσο κίνδυνο διατρέχουν περίπου 150.000 ασφαλισμένες.
Γλιτώνουν
Από τις σαρωτικές ανατροπές στα όρια ηλικίας γλιτώνουν όσες γυναίκες ξεκίνησαν να εργάζονται μετά την 1η Ιανουαρίου 1993 και δεν θα πάρουν σύνταξη ως μητέρες ανηλίκων. Στην περίπτωση αυτή υπάρχουν ήδη ενιαία όρια συνταξιοδότησης ανδρών και γυναικών τόσο στο Δημόσιο όσο και στα άλλα Ταμεία.
Δεν αναμένεται να θιγούν όσες ασφαλισμένες έχουν συμπληρώσει τις προϋποθέσεις και μπορούν να αποχωρήσουν αλλά συνεχίζουν να εργάζονται, προσδοκώντας καλύτερη σύνταξη. Εδώ πρέπει να σημειωθεί πως στην απόφαση θα καθορίζεται και η περίοδος προσαρμογής της χώρας μας, δηλαδή θα υπάρχει συγκεκριμένο χρονικό περιθώριο για την εξίσωση των ορίων ηλικίας.
ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΚΟΚΚΑΛΙΑΡΗ
ΕΧΟΥΝ ΘΕΜΕΛΙΩΣΕΙ ΣΥΝΤΑΞΙΟΔΟΤΙΚΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ
Ετοιμες για φυγή 100.000 εργαζόμενες
Τη «μεγάλη φυγή» σχεδιάζουν 100.000 εργαζόμενες στο Δημόσιο, που έχουν θεμελιώσει δικαίωμα συνταξιοδότησης και μπορούν ανά πάσα στιγμή να εγκαταλείψουν την εργασία τους. Σε περίπτωση που οι συγκεκριμένες εργαζόμενες ανοίξουν την πόρτα εξόδου, το ασφαλιστικό σύστημα του Δημοσίου θα... τιναχτεί στον αέρα.
Είναι χαρακτηριστικό πως αν αποχωρήσουν 50.000 γυναίκες -δηλαδή οι μισές απ όσες έχουν δικαίωμα- το έλλειμμα στο Ταμείο Πρόνοιας Δημοσίων Υπαλλήλων θα εκτιναχτεί από τα 650 εκατομμύρια ευρώ στα 2,8 δισεκατομμύρια. Εδώ πρέπει να σημειωθεί πως στον ασφαλιστικό φορέα του Δημοσίου στοιβάζονται ήδη πάνω από 15.000 αιτήσεις για εφάπαξ, ωστόσο η έκδοση του βοηθήματος καθυστερεί έως και δύο χρόνια εξαιτίας της έλλειψης ρευστού.
Τα προβλήματα θα επεκταθούν και στα άλλα ταμεία του Δημοσίου -το επικουρικό (ΤΕΑΔΥ) και το μετοχικό- όπου η αναλογία ασφαλισμένων προς συνταξιούχους θα πέσει κάτω από το δύο προς ένα. Υπό ομαλές συνθήκες αυτή η ανατροπή στην αναλογία δεν επρόκειτο να σημειωθεί πριν από το 2013.
Σημειώνεται πως για την παραπομπή της χώρας μας στο ευρωπαϊκό δικαστήριο την ευθύνη έχει η κυβέρνηση που με τους λάθους χειρισμούς της άνοιξε τον «ασκό του Αιόλου». Με την απόφαση του Δικαστηρίου το ασφαλιστικό σύστημα του Δημοσίου θα θεωρείται επαγγελματικό ταμείο, με αποτέλεσμα η Κοινότητα να παρεμβαίνει στους όρους ασφάλισης και στις προϋποθέσεις συνταξιοδότησης!
Θεωρητικά η χώρα μας πρέπει να εφαρμόσει την απόφαση, ωστόσο συνδικαλιστές επισημαίνουν πως υπάρχουν περιθώρια ελιγμών και τίποτα δεν έχει χαθεί οριστικά. Για παράδειγμα, μία λύση είναι η μείωση του αντίστοιχου ορίου συνταξιοδότησης των ανδρών, ωστόσο φαίνεται πως δεν υπάρχει η πολιτική βούληση για μια τέτοια πρωτοβουλία.
Εναλλακτικά η κυβέρνηση θα μπορούσε να δημιουργήσει ταμείο κοινωνικής ασφάλισης Δημοσίου, έτσι ώστε να αντικρούσει τα επιχειρήματα περί επαγγελματικής ασφάλισης.
ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ
Γιώργος Κουτρουμάνης - πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Προσωπικού Οργανισμών Κοινωνικής Πολιτικής
Μπορεί και τώρα να επανορθώσει η κυβέρνηση
«Μετά τα πολλά λάθη που έγιναν, μπορεί η κυβέρνηση να επανορθώσει έστω και σήμερα και να διασφαλιστεί το καθεστώς συνταξιοδότησης των γυναικών. Αυτό μπορεί να γίνει με διαπραγμάτευση του μεταβατικού σχεδίου, με δυνατότητα διαζευκτικά και για τους άντρες να έχουν το ίδιο δικαίωμα και με αλλαγή της νομικής μορφής στο καθεστώς ασφάλισης και συνταξιοδότησης του Δημοσίου. Αν αυτά δεν γίνουν, τότε θα επιβεβαιωθούν όσοι υποστηρίζουν πως η κυβέρνηση χρησιμοποιεί ως άλλοθι τη συγκεκριμένη απόφαση για την ανατροπή των ασφαλιστικών δικαιωμάτων».
=========================================
Τελείωσαν τα χρονικά περιθώρια που είχε η Ελλάδα για να εξισώσει τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης των αντρών και γυναικών στο Δημόσιο και τα Σώματα Ασφαλείας. Την Πέμπτη, 26 Μαρτίου, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο θα στείλει την καταδικαστική απόφασή του για την Ελλάδα σχετικά με το ζήτημα αυτό και όπως όλα δείχνουν, η κυβέρνηση είναι εντελώς απροετοίμαστη για το πώς θα διαχειριστεί το θέμα, παρά το γεγονός ότι γνωρίζει εδώ και χρόνια την αρνητική για τη χώρα μας έκβαση της δικαστικής διαμάχης.
Είναι χαρακτηριστική η χθεσινή δήλωση του υπουργού Οικονομίας κ. Γ. Παπαθανασίου στη ΝΕΤ, που υποστήριξε σχετικά με το θέμα αυτό ότι «περιμένουμε να δούμε τι λέει η απόφαση, θα τη μελετήσουμε και μετά θα αποφασίσουμε». Ωστόσο, η καταδίκη της Ελλάδας είναι δεδομένη και αυτό φαίνεται και από το γεγονός ότι κατά τη διαδικασία εκδίκασης της υπόθεσης δεν τοποθετήθηκε ο γενικός εισαγγελέας, όπως γίνεται συνήθως, αφού το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο θεώρησε περιττό να γίνει κάτι τέτοιο.
Η κυβέρνηση, βέβαια, προσπαθεί να εξοικονομήσει κάθε χρονικό περιθώριο που υπάρχει πριν πάρει την οποιαδήποτε απόφαση. Οπως επισήμανε ο υπουργός, η ελληνική πλευρά θα περιμένει την απόφαση για να δει τι περίοδο προσαρμογής δίνει, αλλά και τι δυνατότητες αντίδρασης υπάρχουν. Πάντως, ήδη η Ευρωπαϊκή Επιτροπή απέρριψε το ελληνικό επιχείρημα που βασιζόταν στο ότι εάν υιοθετηθεί η σχετική κοινοτική οδηγία θα προκύψουν δυσλειτουργίες στον κρατικό μηχανισμό. Το δικαιολογητικό της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για να απορρίψει το ελληνικό αίτημα ήταν ότι «δεν απέδειξε ουσιαστικά την ύπαρξη και το περιεχόμενο της επικαλούμενης δυσλειτουργίας».
Πρόστιμα
Οπως και να έχει πάντως η κατάσταση, η κυβέρνηση από την Πέμπτη και μετά είναι υποχρεωμένη να αποφασίσει:
1. Το αν θα μειώσει τα όρια συνταξιοδότησης των αντρών.
2. Το αν θα αυξήσει τα όρια συνταξιοδότησης των γυναικών ή
3. Το αν θα επιλέξει μια μέση λύση, δηλαδή αν θα μειώσει λίγο τα όρια συνταξιοδότησης των αντρών και ταυτόχρονα αυξήσει λίγο τα όρια συνταξιοδότησης των γυναικών.
Εκτός από το ότι η Ελλάδα θα κληθεί να καταβάλει τα δικαστικά έξοδα, σε περίπτωση που η κυβέρνηση δεν λάβει κάποια από τις παραπάνω αποφάσεις, θα πρέπει να πληρώνει και ημερήσιο πρόστιμο που θα κυμαίνεται –σύμφωνα με πληροφορίες– από 17.500 ευρώ έως και 34.500 ευρώ, όσο δεν προσαρμόζει την εθνική της νομοθεσία στην κοινοτική.
(Πηγή: KAΘHMEPINH)===============================================
Η απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου που θα ζητεί την εξίσωσή τους με αυτά των ανδρών αναμένεται να εκδοθεί την Πέμπτη, 26 Μαρτίου.
ΔΙΟΝ. ΣΤΑΜΠΟΓΛΗΣ
Τρίτη 24 Μαρτίου 2009
Την Πέμπτη το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο ανακοινώνει την καταδικαστική για την Ελλάδα απόφασή του όσον αφορά το περιβόητο θέμα της εξίσωσης των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης ανδρών και γυναικών στο Δημόσιο, συμπεριλαμβανομένων και των σωμάτων ασφαλείας. Μετά την 26η Μαρτίου η κυβέρνηση θα πρέπει να πάρει απόφαση είτε να αυξήσει τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης των γυναικών είτε να μειώσει τα όρια ηλικίας των ανδρών είτε να τα εξισώσει, αυξάνοντας κατά τι των γυναικών και μειώνοντας κατά τι των ανδρών.
Η καταδικαστική απόφαση θεωρείται δεδομένη, αφού κατά τη διαδικασία δεν τοποθετήθηκε ο Γενικός Εισαγγελέας, όπως γίνεται συνήθως. Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο θεώρησε περιττό το στάδιο αυτό της δικαστικής διαδικασίας.
Το σχετικό έγγραφο στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο αναφέρει μεταξύ άλλων ότι η Ελληνική Δημοκρατία διατηρώντας σε ισχύ τις διατάξεις περί διαφορετικής ηλικίας συνταξιοδότησης και διαφορετικών απαιτήσεων ελάχιστης υπηρεσίας για τους άνδρες και τις γυναίκες βάσει του ελληνικού Κώδικα Πολιτικών και Στρατιωτικών Συντάξεων παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει βάσει του άρθρου 141 της συνθήκης ΕΚ.
Ετσι καταδικάζεται η Ελληνική Δημοκρατία για την καταβολή των δικαστικών εξόδων και καλείται να προσαρμόσει την εθνική νομοθεσία στο κοινοτικό δίκαιο. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η οποία προσέφυγε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο αφού εξέτασε τις ισχύουσες διατάξεις του ελληνικού Κώδικα Πολιτικών και Στρατιωτικών Συντάξεων, διαπίστωσε ότι αυτές προβλέπουν πως οι γυναίκες έχουν δικαίωμα συνταξιοδότησης σε διαφορετική ηλικία από τους άνδρες και υπό διαφορετικές προϋποθέσεις.
Σύμφωνα με την ΕΕ, δεν πληρούνται οι όροι της εφαρμογής της παραγράφου 4 του άρθρου 141 ΕΚ περί πρόβλεψης ειδικών πλεονεκτημάτων προς διευκόλυνση του λιγότερου εκπροσωπούμενου φύλου να συνεχίσει επαγγελματική δραστηριότητα. Με τις ρυθμίσεις του ελληνικού Κώδικα Πολιτικών και Στρατιωτικών Συντάξεων εκτιμά ότι διευκολύνεται η απόσυρσή τους από την αγορά εργασίας.
ΕΛΕΓΚΤΙΚΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ
Σύνταξη νωρίτερα και για τους άνδρες
Οι άνδρες δημόσιοι υπάλληλοι θα μπορούν να συνταξιοδοτούνται νωρίτερα με πλήρεις αποδοχές όπως και οι γυναίκες συνάδελφοί τους. Αυτό έκρινε η Ολομέλεια του Ελεγκτικού Συνεδρίου και δικαίωσε υπάλληλο του υπουργείου Οικονομικών. Οι σύμβουλοι του Ελεγκτικού Συνεδρίου μείωσαν τα όρια συνταξιοδότησης των ανδρών και τα εξίσωσαν με αυτά των γυναικών κρίνοντας ότι οι διατάξεις του άρθρου 56 του Προεδρικού Διατάγματος 166/2000 που προβλέπουν για τους άνδρες μεγαλύτερο όριο εξόδου από την ενεργό υπηρεσία από ό,τι για τις γυναίκες αντίκειται στη συνταγματική αρχή της ισότητας.
Η Ολομέλεια έκρινε ότι η ρύθμιση αυτή «καθιερώνει υπέρ των γυναικών- με κριτήριο μόνο το φύλο- μειωμένο χρονικό όριο συνταξιοδότησης σε σχέση με το θεσπιζόμενο για τους άνδρες,χωρίς να συντρέχουν ιδιαίτεροι λόγοι». Συνεπώς, σημειώνουν οι δικαστές, για αποκατάσταση της ισότητας πρέπει να εφαρμοστεί και στους άνδρες δημοσίους υπαλλήλους η ευμενέστερη διάταξη που θέτει μικρότερο όριο συνταξιοδότησης. Οπως σημείων χθες νομικοί κύκλοι, η απόφαση αυτή του Ελεγκτικού Συνεδρίου ανοίγει τον δρόμο για να συνταξιοδοτούνται οι άνδρες υπάλληλοι στην ίδια ηλικία με τις γυναίκες.
==================================================
Τα εργασιακά και ασφαλιστικά προβλήματα της εργαζόμενης γυναίκας στο Δημόσιο
| Τρίτη, 17 Μάρτιος 2009 | |
| ΚΕΙΜΕΝΟ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗΣ ΤΥΠΟΥ Α.Δ.Ε.Δ.Υ. - ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑΣ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΤΡΙΤΗ 17 ΜΑΡΤΙΟΥ 2009 «Η ΑΔΕΔΥ για Τα εργασιακά και ασφαλιστικά προβλήματα της εργαζόμενης γυναίκας στο Δημόσιο - απόφαση Δικαστηρίου Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων για όρια ηλικίας γυναικών στο Δημόσιο» Το τελευταίο διάστημα βιώνουμε τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης και της προσπάθειας της κυβέρνησης μετά και από τις κατευθύνσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης να αντιμετωπίσει τα προβλήματα φορτώνοντας για άλλη μια φορά τα βάρη στις πλάτες των εργαζομένων, των συνταξιούχων των ανέργων. Παρακολουθούμε τις προσπάθειες της κυβέρνησης και των ισχυρών οικονομικών κύκλων να αποκρύψουν τις ευθύνες για την κρίση όπως επίσης να αποκρύψουν ότι πολιτικές λιτότητας εφαρμόζονται εδώ και είκοσι χρόνια, με τους μισθούς των εργαζομένων και των δημοσίων υπαλλήλων ειδικότερα, συνεχώς να συρρικνώνονται ενώ τα κέρδη των τραπεζών και των μεγάλων επιχειρήσεων να αυξάνονται αλματωδώς. Η αγοραστική δύναμη των μισθών μας με τις πολιτικές που εφαρμόστηκαν μειώθηκε αυτά τα χρόνια και πριν από την οικονομική κρίση πάνω από 30%. Επιχειρείται επιπλέον μείωση των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων με βάση και τις κατευθύνσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης , επικαλούμενοι μάλιστα την ασφάλεια της μονιμότητας παραβλέποντας το γεγονός ότι οι μισθοί των δημοσίων υπαλλήλων στην Ελλάδα αποτελούν το 55% των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων των κρατών της Ευρωζώνης. Άλλωστε και πάγωμα μισθών όπως προκύπτει από τις κατευθύνσεις για την εισοδηματική πολιτική του 2009 με βάση και την αύξηση του πληθωρισμού σημαίνει μείωση μισθού. Οι κοινωνικές παροχές για υγεία, παιδεία και κοινωνική πρόνοια περιορίζονται με συνέπεια την περαιτέρω αφαίμαξη του εισοδήματος των εργαζομένων. Η δημόσια διοίκηση υποβαθμίζεται συνεχώς εξαιτίας των ιδιωτικοποιήσεων, του περιορισμού των πόρων για χρηματοδότηση και της αλλαγής των εργασιακών σχέσεων. Οι προσλήψεις όχι μονίμου προσωπικού αλλά μόνο συμβασιούχων έργου, stages, μερικής απασχόλησης κυριαρχούν με αποτέλεσμα οι επισφαλώς εργαζόμενοι με οποιοδήποτε τρόπο να αποτελούν ήδη το 25%-30% των εργαζομένων στο Δημόσιο. Αυτό έχει σαν συνέπεια την υποβάθμιση των δημοσίων υπηρεσιών, την ενίσχυση των πελατειακών σχέσεων, την περαιτέρω παρέμβαση του ιδιωτικού τομέα στο δημόσιο αλλά και την κατάρρευση των ασφαλιστικών ταμείων των δημοσίων υπαλλήλων. Οι πολιτικές που έχουν φέρει αυτά τα αποτελέσματα εφαρμόζονται εδώ και χρόνια από τις κυβερνήσεις και έχουν αρνητικά αποτελέσματα και για τον Έλληνα φορολογούμενο ο οποίος είναι χρήστης των υπηρεσιών του Δημοσίου αλλά και για τον εργαζόμενο ο οποίος μάλιστα συνήθως στοχοποιείται για όλα τα προβλήματα της δημόσιας διοίκησης. Οι δημόσιοι υπάλληλοι και ιδιαίτερα η γυναίκα δημόσιος υπάλληλος, η οποία έχει επιφορτιστεί με τα διπλά βάρη δηλ. της εργασίας και της οικογένειας που έχουν όλες οι γυναίκες στην Ελλάδα, αμείβονται με πολύ χαμηλούς μισθούς και εργάζονται σε μια χώρα που απουσιάζουν δομές κοινωνικής πρόνοιας και στήριξης της οικογένειας. Είναι χαρακτηριστικό ότι το επίδομα τέκνου για τους δημοσίους υπαλλήλους είναι 18 ευρώ , ενώ δεν υπάρχουν βρεφονηπιακοί σταθμοί, κέντρα δημιουργικής απασχόλησης παιδιών, χώροι φροντίδας ηλικιωμένων, μέτρα για τη στήριξη της μονογονεϊκής οικογένειας, δεν εφαρμόζονται δηλαδή πολιτικές που να εξασφαλίζουν και να προωθούν την ισότιμη συμμετοχή της γυναίκας και την εφαρμογή της ισότητας στην πράξη. Η απόφαση λοιπόν του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου για την εξίσωση των ορίων συνταξιοδότησης ανδρών και γυναικών με το πρόσχημα της ισότητας δεν στηρίζεται σε καμιά πραγματική βάση. Αποτελεί ένα νέο κτύπημα στα ασφαλιστικά δικαιώματα των γυναικών αλλά και γενικότερα όλων των δημοσίων υπαλλήλων. Η παραπομπή της χώρας μας στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο χωρίς να έχει προηγηθεί προσφυγή ιδιώτη, τα επιχειρήματα που χρησιμοποιήθηκαν αλλά και η στάση των ελληνικών κυβερνήσεων και ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια αποδεικνύει ότι υπήρξε μια συγκεκριμένη μεθόδευση για να οδηγηθούμε σ’ αυτό το αποτέλεσμα. Το επιχείρημα του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου ότι η ασφάλιση των δημοσίων υπαλλήλων είναι επαγγελματική, βάση του οποίου είχε αρμοδιότητα η Ευρωπαϊκή Επιτροπή στο ασφαλιστικό σύστημα των δημοσίων υπαλλήλων, η κατ’ αρχήν αποδοχή του επιχειρήματος από το Υπουργείο Εξωτερικών, αλλά και η απροθυμία της ελληνικής κυβέρνησης ακόμη και μετά την επανατοποθέτησή της λόγω της αντίδρασης των δημοσίων υπαλλήλων, να αντιδικήσει με συγκεκριμένα στοιχεία αποδεικνύει ότι βασικοί στόχοι της παραπομπής, εκτός από την αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης των γυναικών, ήταν να θεωρηθεί ότι η ασφάλιση των δημοσίων υπαλλήλων είναι επαγγελματική και άρα να περιοριστεί η ευθύνη του κράτους. Αυτό σε συνδυασμό με τη σημερινή κατάσταση των ταμείων, που είναι τραγική εξαιτίας των πολιτικών που έχουν ασκηθεί όλα τα προηγούμενα χρόνια, οδηγεί στο συμπέρασμα ότι επιχειρείται μια θεσμοθετημένη με βάση και την απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου απαλλαγή του Κράτους από υποχρεώσεις που έχει απέναντι στους ασφαλισμένους, όχι μόνο λόγω της μη συμμετοχής του στη χρηματοδότηση των ταμείων επί σειρά ετών αλλά και λόγω της καταλήστευσης των αποθεματικών και της κακής αξιοποίησης που έγινε τα προηγούμενα χρόνια. Το επιχείρημα επίσης που χρησιμοποιήθηκε από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ότι η ασφάλιση είναι επαγγελματική επειδή ταυτίζεται ο εργοδότης με τον ασφαλιστικό φορέα και το οποίο δεν ανέτρεψε με συγκεκριμένα στοιχεία η ελληνική κυβέρνηση δεν είναι αληθές και ειδικότερα : Από τους 396.346 που συνταξιοδοτούνται από το Ελληνικό Δημόσιο κατανέμονται ως εξής: Στρατιωτικοί 107.663 Πολιτικοί Συνταξιούχοι 196.700 Απ’ αυτούς μόνο το ήμισυ δηλαδή 98.000 περίπου είναι συνταξιούχοι που υπηρετούσαν στα Υπουργεία και εκπαιδευτικοί και είχαν εργοδότη το Κράτος ενώ οι υπόλοιποι 98.700 υπηρετούσαν σε Νομικά Πρόσωπα και είχαν εργοδότη τα Νομικά Πρόσωπα. Θύματα Πολέμου 1912-1922 9.987 Θύματα Πολέμου 1940-1949 13.989 Σιδηροδρομικοί - ΟΣΕ 7.190 Δημοτικοί - Κοινοτικοί 28.170 ΟΓΑ - Εθνική Αντίσταση 24.395 Κληρικοί - ΤΑΚΕ 5.352 Βουλευτές 1.000 Καλλιτέχνες 2.000 Σήμερα οι υπάλληλοι που υπηρετούν στο Δημόσιο και στα Νομικά Πρόσωπα κατανέμονται ως εξής : Υπάλληλοι των Υπουργείων Μαζί με τους Εκπαιδευτικούς 190.529 Υπάλληλοι Ν.Π.Δ.Δ. 107.778 Υπάλληλοι Ν.Π.Ι.Δ. 77.389 Υπάλληλοι Ο.Τ.Α. 76.686 Από τα παραπάνω στοιχεία τα οποία συγκέντρωσε η Α.Δ.Ε.Δ.Υ. και τα οποία δεν παρουσίασε ως όφειλε η ελληνική κυβέρνηση, για να ανατρέψει τα επιχειρήματα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, αντιλαμβανόμαστε ότι η ασφάλιση στην Ελλάδα είναι κοινωνική και όχι επαγγελματική. Οι ευεργετικές διατάξεις που προσβάλλονται αφορούν ρυθμίσεις ασφαλιστικού δικαίου μεταβατικού χαρακτήρα για όσους συνταξιοδοτούνται από το Δημόσιο, προκειμένου να εξομοιωθούν σταδιακά τα δύο φύλα και ως προς τον τομέα αυτό σ’ εφαρμογή των κοινοτικών οδηγιών. Για το σκοπό αυτό, ο εθνικός μας νομοθέτης έλαβε υπόψη την ελληνική κοινωνική πρακτική, τα κεκτημένα ήδη ασφαλιστικά δικαιώματα των γυναικών δημοσίων υπαλλήλων και στρατιωτικών, το δημογραφικό μας ζήτημα, την εργασιακή και κοινωνική αναστάτωση που θα προκαλούσε η ανατροπή των συνθηκών συνταξιοδότησης για τις γυναίκες, καθώς και τις δημοσιονομικές και οικονομικές συνέπειες για το κράτος. Έτσι, διαμόρφωσε ένα πλέγμα κανόνων δικαίου προστατευτικό για τις γυναίκες δημοσίους υπαλλήλους, οι οποίες κατά τη διάρκεια του επαγγελματικού τους βίου έχουν αναλάβει και άλλα βάρη, όπως είναι, κυρίως, η φροντίδα του σπιτιού, η γέννηση και ανατροφή των παιδιών, η φροντίδα των ηλικιωμένων. Στη πατρίδα μας, ο ρόλος της γυναίκας στην οικογένεια είναι καθοριστικός, λαμβανομένων υπόψη και των ισχυρών παραδοσιακών προτύπων, η δε συνεισφορά της πολιτείας (σε υποδομές, οικονομική βοήθεια κλπ) για τη στήριξη της οικογένειας είναι δυστυχώς σε πολύ χαμηλό επίπεδο ακόμη, σε σχέση με τους εταίρους μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Έτσι είναι διαμορφωμένη η ελληνική πραγματικότητα και ο ισχυρισμός της Ευρωπαϊκής Ένωσης ότι τάχα, «οι δραστηριότητες ανατροφής παιδιών που ασκήθηκαν πριν τη συνταξιοδότηση δεν μπορούν να δικαιολογήσουν διαφορετική ηλικία συνταξιοδότησης για τους άνδρες και τις γυναίκες», δεν ευσταθεί, διότι οι γυναίκες, μητέρες, εργαζόμενες στην Ελλάδα, είναι ήδη σε μειονεκτική θέση σε σχέση με τους άνδρες συναδέλφους τους αφού για ένα μεγάλο διάστημα του επαγγελματικού τους βίου εργάζονται διπλά (γραφείο - σπίτι), έχουν φροντίδα παιδιών και ηλικιωμένων με συνέπεια η υπηρεσιακή τους εξέλιξη να είναι πιο επίπονη και η κόπωση μετά από χρόνια μεγαλύτερη. Οι γυναίκες θέλουν να παραμείνουν στην εργασία τους και συνήθως παραμένουν μέχρι την πλήρη συνταξιοδότησή τους εκτός από τις περιπτώσεις που παρουσιάζονται έκτακτα οικογενειακά προβλήματα (φροντίδα ηλικιωμένων, ασθένεια παιδιών ή συζύγου) που τις αναγκάζει να αποχωρήσουν. Μία ενδεχόμενη λοιπόν βίαιη ανατροπή του σημερινού καθεστώτος θα προκαλούσε πανικό λόγω αβεβαιότητας για το μέλλον και θα ανάγκαζε πολλές γυναίκες να αποχωρήσουν με αποτέλεσμα να υπάρξουν τεράστια προβλήματα στα ασφαλιστικά ταμεία. Συγκεκριμένα από τις 235.945 γυναίκες που υπηρετούν στο δημόσιο οι 125.544 έχουν πάνω από 20 χρόνια υπηρεσίας και οι 106.825 έχουν ηλικία πάνω από 50 χρονών καθώς επίσης και οι 136.780 πάνω από 45 ετών. Από τα παραπάνω αντιλαμβανόμαστε ότι το ήμισυ και παραπάνω του συνολικού αριθμού των γυναικών που εργάζονται στο δημόσιο έχουν θεμελιώσει (σε συνδυασμό βέβαια και με την οικογενειακή κατάσταση ) συνταξιοδοτικό δικαίωμα και άρα θίγονται άμεσα. Αυτό σημαίνει ότι ενδεχόμενη αποχώρηση μεγάλου αριθμού εξ αυτών θα προκαλέσει τεράστια προβλήματα τόσο δημοσιονομικά όσο και λειτουργικά για τη Δημόσια Διοίκηση αλλά και αδυναμία των ταμείων να ανταπεξέλθουν. Σε κάθε περίπτωση όμως, υπενθυμίζουμε ότι η ισότητα διασφαλίζεται με την επέκταση των ευνοϊκότερων ρυθμίσεων και στις κατηγορίες εργαζομένων για τις οποίες ισχύουν οι δυσμενέστερες (π.χ. άνδρες), σύμφωνα, μάλιστα με το άρθρο 27 παρ. 2 της νέας Οδηγίας 2006/54/ΕΚ, η εφαρμογή της «δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση επαρκή λόγο για τη μείωση του επιπέδου προστασίας των εργαζομένων στους τομείς που καλύπτονται από αυτήν». Για τους παραπάνω λόγους καλούμε την κυβέρνηση να μην εφαρμόσει οποιαδήποτε αρνητική απόφαση. Δηλώνουμε ότι θα αγωνιστούμε για τη διασφάλιση και την αναβάθμιση των ασφαλιστικών μας δικαιωμάτων. Η απεργία στις 2 Απρίλη μαζί με τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα αποτελεί σταθμό για τις κινητοποιήσεις μας. Από την Ε.Ε. και τη Γραμματεία Γυναικών της Α.Δ.Ε.Δ.Υ. 17.3.2009 |
(Πηγή: www.esos.gr)
