Υποβιβάζοντας το εκπαιδευτικό σύστημα, υποβιβάζεται η κοινωνία του μέλλοντος

Από την περασμένη σχολική χρονιά οι συνθήκες που έχουν δημιουργηθεί στο εσωτερικό πλαίσιο του εκπαιδευτικού συστήματος υποβαθμίζουν οικονομικά και κοινωνικά τους εκπαιδευτικούς, απαξιώνουν το εκπαιδευτικό σύστημα στα μάτια της κοινωνίας και παράγουν άνιση πρόσβαση στο εκπαιδευτικό σύστημα, εξέλιξη που σημαίνει ότι για πολλά παιδιά μειώνονται οι ευκαιρίες να αναπτύξουν και να ενισχύσουν θεμελιώδεις δεξιότητες που είναι απαραίτητες για την επιτυχία στο σχολείο και γενικότερα για την προσωπική, κοινωνική και οικονομική εξέλιξή τους.

Οι λόγοι που εξηγούν το φαινόμενο είναι πολλοί, κυρίως όμως έχουν να κάνουν με την γενικότητα που διέπει τις εκπαιδευτικές πολιτικές, τις συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί στο πολιτικοκοινωνικό πλαίσιο και στις χαμηλές δαπάνες του προϋπολογισμού για την παιδεία που εμμέσως πλην σαφώς φανερώνουν και τον προσανατολισμό της σημερινής κυβέρνησης. Όλα τα δεδομένα δείχνουν ότι προσπαθούν να οδηγήσουν το εκπαιδευτικό σύστημα σε πλήρη κατεδάφιση, στόχος που εξυπηρετεί την κατάργηση της δημόσιας παιδείας ως κοινωνικό δικαίωμα για όλους.

Από αυτή την άποψη, το ελληνικό σχολείο και πανεπιστήμιο εξαρτώνται αποκλειστικά από την προθυμία των εκπαιδευτικών να συνεχίσουν να παράγουν έργο κάτω από ιδιαίτερα δύσκολες συνθήκες, δεδομένου ότι τόσο η παιδαγωγική σκέψη, όσο και οι μαθητές έχουν επηρεαστεί αρνητικά απ' όλα όσα συμβαίνουν γύρω μας.

Πως όμως μπορεί να οργανώσει ανεπηρέαστα την διδασκαλία ένας εκπαιδευτικός που είναι αναγκασμένος να ζει από δω και πέρα με μισθό πείνας, πολλές φόρες μακριά από τον μόνιμο τόπο κατοικίας του;

Πως μπορεί ένας μαθητής να συμπεριλάβει στην κουλτούρα του τα θετικά στοιχεία του σχολείου όταν η πολιτικό κοινωνική κατάσταση παράγει αυξημένη ανασφάλεια στο οικογενειακό και σχολικό περιβάλλον;

Συνεπώς, τα παλιά προβλήματα του εκπαιδευτικού συστήματος σε συνδυασμό με την αυξανόμενη εισοδηματική ανισότητα σε σχέση με τις υπόλοιπες χώρες της ευρωζώνης θα μεταβάλλουν σημαντικά το εσωτερικό εκπαιδευτικό τοπίο και θα περιορίσουν τους ορίζοντες του ελληνικού σχολείου και πανεπιστημίου με ότι αυτό συνεπάγεται για τις γενιές που ακολουθούν, καθώς ο ρόλος του σχολείου κατέχει δεσπόζουσα θέση στην διαμόρφωση της κοινωνίας, στην κοινωνική παραγωγή- αποδοτικότητα και στην οικοδόμηση μιας δημοκρατικής κοινωνίας.

Ως εκ τούτου, υποβιβάζοντας, σήμερα -το υπουργείο παιδείας- την ποιότητα του εκπαιδευτικού συστήματος, υποβιβάζεται η Ελλάδα του μέλλοντος. 

(πηγή: http://neoinileias.blogspot.com/2011/10/blog-post_17.html)