Δρ. Όλγα Βασιλειάδου, Φυσική Αγωγή: Επιστημονικά Άρθρα.
ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΕΠΙΛΕΓΜΕΝΩΝ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΩΝ ΤΩΝ ΚΑΘΗΓΗΤΩΝ ΦΥΣΙΚΗΣ ΑΓΩΓΗΣ ΚΑΤA ΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΣ
Βασιλειάδου, Ό., Εµµανουηλίδου, Κ., Δέρρη, Β.
Δηµοκρίτειο Πανεπιστήµιο Θράκης
Περίληψη
Σκοπός της εργασίας ήταν η αξιολόγηση επιλεγµένων συµπεριφορών των καθηγητών φυσικής αγωγής κατά τη διάρκεια της διδασκαλίας. Στην έρευνα συµµετείχαν 110 µαθητές της Α΄τάξης (M=6.95, ετών SD=0.3) και 6 διδάσκοντες διορισµένοι στην Πρωτοβάθµια Εκπαίδευση (4 άνδρες, 2 γυναίκες) µε διδακτική εµπειρία µεγαλύτερη από 5 χρόνια. Βιντεοσκοπήθηκε και µαγνητοφωνήθηκε ενότητα 8 µαθηµάτων µε αντικείµενα διδασκαλίας τη ρίψη µε ένα χέρι και την υποδοχή. Για την αξιολόγηση της διδασκαλίας χρησιµοποιήθηκαν δύο εργαλεία συστηµατικής παρατήρησης: α) το Academic Learning Time-Physical Education (ALT-PE, Parker,1989) και β) το Qualitative Measures of Teaching Performance Scale (QMTPS, Rink & Werner, 1989). Όσον αφορά στις κατηγορίες του QMTPS, η περιγραφική στατιστική έδειξε ότι οι διδάσκοντες είχαν µέσο όρο επίδοσης 98% στη σαφήνεια παρουσίασης της δραστηριότητας, 34% στην επίδειξη και 32.4% στη σύµφωνη ανατροφοδότηση. Στις κατηγορίες που αφορούν στον αριθµό, την ακρίβεια και την ποιότητα των διδακτικών οδηγιών οι επιδόσεις των διδασκόντων ήταν (15%, 8.7% και 8.3% αντίστοιχα). Σύµφωνα µε το ALT-PE οι καθηγητές φυσικής αγωγής δαπανούν το 40.6% του συνολικού χρόνου του µαθήµατος σε δραστηριότητες διαχείρισης και οργάνωσης της τάξης, 1.45% σε δραστηριότητες φυσικής κατάστασης, 3.35% σε γνώσεις σχετικά µε την ποιοτική εκτέλεση των δραστηριοτήτων, οι µαθητές είχαν χρόνο αναµονής 38%, συµµετέχουν σε κινητικές δραστηριότητες µόνο 19.2% µε αποτέλεσµα ο ακαδηµαϊκός χρόνος µάθησης να περιορίζεται στο 5.9% του χρόνου του µαθήµατος. Από τα αποτελέσµατα συµπεραίνεται ότι απαιτείται βελτίωση των διδασκόντων στους τοµείς της οργάνωσης και διαχείρισης της τάξης, στην παροχή ολοκληρωµένης επίδειξης των δραστηριοτήτων, στη χρήση σύντοµων και περιεκτικών διδακτικών οδηγιών και στην επιλογή κινητικά κατάλληλων ασκήσεων ώστε να επιτευχθεί η µεγιστοποίηση της µάθησης των παιδιών.
Ολο το άρθρο ΕΔΩ
Αποτελεσµατικότητα στη Φυσική Αγωγή
Όλγα Βασιλειάδου & Βασιλική ∆έρρη ΤΕΦΑΑ, ∆ηµοκρίτειο Πανεπιστήµιο Θράκης
Περίληψη
Σκοπός της παρούσας εργασίας ήταν η ανασκόπηση της βιβλιογραφίας σχετικά µε την αποτελεσµατικότητα στη φυσική αγωγή. Η αποτελεσµατική διδασκαλία στη φυσική αγωγή έχει απασχολήσει τους ερευνητές έντονα και για µεγάλο χρονικό διάστηµα. Έχουν χρησιµοποιηθεί διάφορες ερευνητικές προσεγγίσεις όπως η µέθοδος της «τέλειας» διδασκαλίας, η µέθοδος διαδικασίας-αποτελέσµατος, η µέθοδος διαδικασίας-µεσολάβησης και το οικολογικό µοντέλο. Σύµφωνα µε την υπάρχουσα βιβλιογραφία ο αποτελεσµατικός καθηγητής φυσικής αγωγής είναι ενθουσιώδης, θερµός, ικανός στην επικοινωνία, θέτει ξεκάθαρους στόχους, ελέγχει τακτικά τη γνωστική κατανόηση, έχει ανεπτυγµένες δεξιότητες παρατήρησης και είναι δίκαιος. Στις βασικές παραµέτρους που συνθέτουν το περίγραµµα της αποτελεσµατικότητας στη φυσική αγωγή περιλαµβάνονται η επιτυχία των µαθητών, η σωστή οργάνωση και διαχείριση χρόνου και τάξης, η πειθαρχία και ο έλεγχος, η καταλληλότητα των δραστηριοτήτων, οι κατάλληλες διδακτικές οδηγίες, το υποστηρικτικό και ασφαλές περιβάλλον µάθησης, ο προγραµµατισµός και η αξιολόγηση µαθητών και διδασκαλίας. Συµπεραίνεται ότι η πολυδιάστατη αξιολόγηση που βασίζεται στο οικολογικό µοντέλο είναι η πλέον σωστή προσέγγιση για τη διερεύνηση του θέµατος.
Ολο το άρθρο ΕΔΩ
ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΤΟΥ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥ ΦΥΣΙΚΗΣ ΑΓΩΓΗΣ
Όλγα Βασιλειάδου & Βασιλική ∆έρρη ΤΕΦΑΑ, ∆ηµοκρίτειο Πανεπιστήµιο Θράκης
Περίληψη
Σκοπός της παρούσας εργασίας ήταν η αξιολόγηση των καθηγητών φυσικής αγωγής κατά τη διδασκαλία με τρεις διαφορετικούς τρόπους: α) αυτοαξιολόγηση των διδασκόντων (ερωτηματολόγιο Stillwell & Willgoose, 1996), β) αξιολόγηση από τους μαθητές (ερωτηματολόγιο Graham, Holt/Hale & Parker, 1998) και γ) αξιολόγησή τους μέσω συστηματικής παρατήρησης σύμφωνα με το ALT-PE (Parker, 1989) και το QMTPS (Rink & Werner, 1989). Στην έρευνα συμμετείχαν 179 μαθητές της Α΄ Δημοτικού ηλικίας 6.96±.32 ετών και 12 εκπαιδευτικοί φυσικής αγωγής. Από την ανάλυση των δεδομένων, τα οποία αποδόθηκαν σε ποσοστά εκατονταβάθμιας κλίμακας διαπιστώθηκε ότι η απόδοση των εκπαιδευτικών ήταν υψηλή στην αυτοαξιολόγηση (87.1±2.5) και την αξιολόγηση από τους μαθητές (82.1±8.8). Σύμφωνα με τα αποτελέσματα στο QMTPS, η απόδοσή τους ήταν ανεπαρκής στις κατηγορίες των διδακτικών υποδείξεων, μέτρια στην ανατροφοδότηση και στην επίδειξη και πολύ υψηλή στη σαφήνεια. Το συνολικό σκορ των ΚΦΑ στο QMTPS κυμάνθηκε σε μέτρια επίπεδα (43.7±4.5). Όσο αφορά στο ALT-PE, οι διδάσκοντες δαπάνησαν το 30.4±3.4 του χρόνου του μαθήματος σε δραστηριότητες οργάνωσης και διαχείρισης της τάξης. Οι μαθητές συμμετείχαν σε κινητικές δραστηριότητες 22.2±8.6 του χρόνου, ενώ η αναμονή έφθασε το 28.8±9.2 με αποτέλεσμα ο ακαδημαϊκός χρόνος μάθησης να περιορίζεται στο 9.7% του μαθήματος. Συμπεραίνεται ότι, τα παιδιά έχουν πολύ θετική άποψη για τους εκπαιδευτικούς, γεγονός που συμπίπτει με την γνώμη των διδασκόντων για τον εαυτό τους. Ωστόσο, η συστηματική παρατήρηση φανέρωσε αδυναμίες των ΚΦΑ στην οργάνωση και διαχείριση της τάξης, στη χρήση σύντομων και περιεκτικών οδηγιών και στην επιλογή κινητικά κατάλληλων ασκήσεων για τους μαθητές.
ΕΔΩ
ΕΠΙΜΟΡΦΩΣΗ ΚΑΘΗΓΗΤΩΝ ΦΥΣΙΚΗΣ ΑΓΩΓΗΣ:
ΕΠΗΡΕΑΖΕΙ ΤΗΝ ΠΑΡΟΧΗ ΑΝΑΤΡΟΦΟΔΟΤΗΣΗΣ ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΟΥ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ;
Βασιλειάδου Ό., Δέρρη Β., Εμμανουηλίδου Κ., Τζέτζης Γ., Κιουμουρτζόγλου Ε.
Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης, ΤΕΦΑΑ, 69100 Κομοτηνή
Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, ΤΕΦΑΑ 54006 Θεσσαλονίκη
Περίληψη
Σκοπός της παρούσας έρευνας ήταν να εξεταστεί η επίδραση μιας σύντομης επιμόρφωσης στην παροχή ανατροφοδότησης στους μαθητές των μικρών τάξεων του δημοτικού σχολείου. Το δείγμα αποτέλεσαν τριάντα δύο καθηγητές φυσικής αγωγής με διδακτική εμπειρία από 3 έως 18 χρόνια (Μ=10.87, SD=4.25). Όλοι οι διδάσκοντες πραγματοποίησαν έξι διδασκαλίες οι οποίες βιντεοσκοπήθηκαν και μαγνητοφωνήθηκαν. Μετά τα δύο πρώτα μαθήματα, η πειραματική ομάδα παρακολούθησε μια σύντομη επιμόρφωση που αποτελούνταν από δύο τρίωρες διαλέξεις και δύο ώρες πρακτικής εφαρμογής. Επιπλέον στους διδάσκοντες δόθηκε βιντεοκασέτα/κασέτα ήχου (ανάλογα με τις δυνατότητες που υπήρχαν για να δουν/ακούσουν) που περιείχε ένα από τα δύο πρώτα μαθήματα που πραγματοποίησαν. Ακολούθησε η τελική και η μέτρηση διατήρησης. Για την αξιολόγηση της ανατροφοδότησης του διδάσκοντα προς τους μαθητές χρησιμοποιήθηκε φόρμα αξιολόγησης της ανατροφοδότησης (Rink, 1998). H φόρμα αναλύει την ανατροφοδότηση ως προς την κατεύθυνση (ατομική, ομαδική, επίπεδο τάξης), το σκοπό (αξιολογητική, διορθωτική), το περιεχόμενο (ειδική, γενική), τον τύπο (θετική, αρνητική), τη συνταύτιση (σύμφωνη, ασύμφωνη) και το πλαίσιο (δεξιότητα, συμπεριφορά). Η περιγραφική στατιστική φανέρωσε ότι η πειραματική ομάδα μείωσε την παροχή της ατομικής ανατροφοδότησης και αύξησε την ομαδική και στο σύνολο της τάξης. Βελτίωσε την παροχή της διορθωτικής και αύξησε τη σύμφωνη, ενώ ελαχιστοποίησε τη γενική και μείωσε την παροχή αρνητικής ανατροφοδότησης. Η ομάδα ελέγχου δεν παρουσίασε διαφοροποιήσεις στην παροχή ανατροφοδότησης μεταξύ των μετρήσεων. Παρότι είναι δύσκολο (λόγω συνήθειας από την καθημερινή πρακτική) συμπεραίνεται ότι ακόμη και μια βραχύχρονη επιμόρφωση μπορεί να συμβάλλει στη διαφοροποίηση της παρεχόμενης ανατροφοδότησης, η οποία θεωρείται πολύ σημαντική μεταβλητή για τη μάθηση.
Ολο το άρθρο ΕΔΩ
(Πηγή: www.hape.gr)
